Την δε ομοιότητα πρέπει κανείς να την εξετάζει πάνω στα πράγματα που ανήκουν σε διαφορετικά γένη. Όπως δηλ. έχει ένα πράγμα προς κάποιο πράγμα, έτσι έχει ένα άλλο προς ένα άλλο. Π.χ. όπως έχει η επιστήμη προς το επιστητό, έτσι έχει η αίσθηση προς το αισθητό (γνωστικές δηλ. των αντικειμένων τους). Και όπως έχει ένα πράγμα σε κάποιο πράγμα, έτσι έχει ένα άλλο σε ένα άλλο. Π.χ. όπως έχει η όψη στον οφθαλμό, έχει ο νους στη ψυχή (είναι δηλ. δυνάμεις). Και όπως η γαλήνη στη θάλασσα, η νηνεμία στον αέρα (καθένα τους δηλ. ηρεμία).
Θα πρέπει δε να εξασκούμαστε όσο το δυνατόν πάνω στα πιο απομακρυσμένα γένη· διότι ευκολότερα θα μπορέσουμε να συλλάβουμε τις ομοιότητες στα υπόλοιπα.
Θα πρέπει ακόμη να εξετάζουμε και αυτά που υπάρχουν στο ίδιο γένος, εάν υπάρχει κάτι κοινό σε όλα. Παραδείγματος χάριν στον άνθρωπο, στον ίππο και στον σκύλο· διότι στο μέτρο που υπάρχει σ’ αυτά κάτι το κοινό (κοινό σ’ αυτά ότι είναι πεζά), κατά τούτο είναι όμοια.
Βιβλιογραφία: Αριστοτέλους Τοπικά (108a.07)
Μετάφραση – επιμέλεια κειμένου: Κότσαλης Γεώργιος
